حقوق و سینما: معرفی فیلم «محاکمۀ ۷ شیکاگویی» (۲۰۲۰)

فیلم محاکمۀ ۷ شیکاگویی (The Trial of the Chicago 7) یکی از فیلم های مورد تحسین سال ۲۰۲۰ است که در زمرۀ فیلم های دادگاهی قرار می گیرد و یکی از مهم ترین و سیاسی ترین رسیدگی های قضایی تاریخ آمریکا را به تصویر می کشد. بازیگران برجسته ای مانند یحیی عبدالمتین دوم، ساشا بارون کوهن، جوزف گوردون لِویت، مایکل کیتون و ادی ردمین در این فیلم مورد تحسین به ایفای نقش پرداخته اند.

فیلم محاکمۀ ۷ شیکاگویی بر اساس یک داستان واقعی به تصویر کشیده شده است. داستان این فیلم روایتگر داستان یک گروه هفت نفره از متهمان است که به اتهام توطئه، تحریک گروهی از مردم به شورش و سایر اتهامات مرتبط با فعالیت های ضد جنگ ویتنام و همچنین اعتراضات ضد فرهنگی در مناسبت کنوانسیون ملی دموکراتیک که در شهر شیکاگو در ایالت ایلینوی در ۱۹۶۸ برگزار شد، توسط دولت فدرال آمریکا در دادگاه محاکمه می شوند. داستان این شورش از جایی آغاز می شود که عدم صدور مجوز برای راهپیمایی و تأمین مکان مناسب برای جمعیتی که برای اعتراض علیه سیاست دولت در قبال جنگ ویتنام از نقاط مختلف آمریکا به شیکاگو سرازیر شده بودند، در نهایت منتهی به درگیری معترضین با پلیس و ایجاد آشوب می شود و هفت نفر از طراحان و مدیران اصلی این راهپیمایی ازجمله رهبران دو گروه اصلی حاضر در میان معترضین (حزب دانشجویان و حزب جوانان) دستگیر می شوند. داستان این فیلم به نبرد حقوقی وکلای این هفت نفر با وکلای دولت آمریکا (نمایندگان وزارت دادگستری که دادستان و معاون دادستان هستند) از یک سو و سیستم قضایی آن از سوی دیگر می پردازد که به دلایل سیاسی به دنبال محکوم کردن این ۷ نفر هستند حتی به قیمت اینکه عدالت و حقیقت را زیر پا بگذارند.

نبرد بین حقوق و سیاست را می توان اصلی ترین پیام فیلم محاکمۀ ۷ شیکاگویی به حساب آورد. از یک سو، متهمانی قرار دارند که برای محکوم کردن جنگ ویتنام و اعتقاد به دموکراسی، اعتراض و راهپیمایی علیه سیاست های دولت را حق خود به حساب می آوردند، و از سوی دیگر، دولت ایالات متحد آمریکا قرار دارد که به دنبال محکوم کردن سردمداران معترضین است تا پیامی برای فعالیت های احتمالی مشابه ارسال کند و مانع از شکل گیری جنبش های اعتراضی علیه سیاست های دولت آمریکا در جنگ ویتنام و اعتراضات مشابه دیگر شود.

یکی از نکات جالب فیلم، کشمکش درونی شخصیت ریچارد شولز، دستیار دادستان کل، با بازی جوزف گوردون لِویت است. اگرچه از ابتدای فیلم، شولز جوان با طرح پرسش هایی از رؤسای خود نشان می دهد که با طرح چنین دعوایی موافق نیست و آن را بر حق نمی داند ولی پیشرفتی که بواسطۀ شرکت در این پرونده می تواند برای وی حاصل شود و او را به چندین پله بالاتر پرتاب کند و همچنین قانع شدن وی توسط مقامات بالاتر، باعث می شود تا در این دعوی به عنوان نمایندۀ دولت و دستیار دادستان کل علیه متهمان اقامۀ دعوی کند. با این حال، بازی جوزف گوردون لِویت به گونه ای است که در طول فیلم چندین بار متوجه درگیری درونی وی با خودش خواهید شد و ظهور و بروز این کشمکش درونی در چند صحنه نیز به صورت خیلی جدی ولی آرام و مؤدبانه، خود را نشان می دهد. اگرچه ریچارد شولتز، جوان جویای نامی است و اشتیاق پیشرفت در حرفۀ خود را دارد ولی طرفدار حقیقت و عدالت نیز است و تا پایان فیلم سعی می کند نقش خود را به درستی، بی طرفانه و در مسیر عدالت ایفاء نماید.

فیلم محاکمۀ ۷ شیکاگویی داستانی حقوقی - سیاسی را در بستری جذاب به تصویر کشیده است به نحوی که در طول تماشای فیلم به طوری محو تماشای آن خواهید شد که گذر زمان را درک نخواهید کرد. شاید فکر کنید به دلیل اینکه بخش اعظم فیلم در محکمه می گذرد، مانند فیلم دوازده مرد خشمگین یا فیلم شاهدی برای تعقیب، با یک فیلم حقوقی خشک و آهسته مواجه خواهید شد اما به هیچ وجه اینگونه نیست. فیلم در موقعیت های مختلف و به اندازۀ کافی کمدی، اکشن، درام و هیجان را به شما تقدیم خواهد کرد تا از تماشای آن خسته نشوید و برعکس لذت هم ببرید.   

از منظر حقوقی، تلاش وکلا برای نشان دادن واقعیت و درگیر شدن لفظی یکی از آنها با قاضی که به طور مستمر سعی در پنهان کردن واقعیت از هیئت منصفه را دارد، بسیار آموزنده است. وکیل متهمین با آگاهی کامل از قدرت قاضی و جایگاه برجستۀ وی در نظام حقوقی آمریکا چندین بار با وی به اصطلاح شاخ به شاخ می شود و تصمیمات و استدلال های وی را زیر سؤال می برد که به هیچ وجه برای قاضی قابل تحمل و خوشایند نیست و برای وکیل نیز پیامدهای منفی به دنبال دارد.

ثابت قدمی متهمان در اعتقاد به درست بودن کاری که انجام داده اند نیز موضوعی جالب است. اگرچه در پایان محکمه، هر یک از آنها به چندین سال حبس محکوم می شوند ولی نزد افکار عمومی آمریکا به نیکی از آنان یاد می شود و تاریخ آمریکا تلاش های آنان در جهت پایان دادن جنگ ویتنام و محافظت از دموکراسی را فراموش نخواهد کرد (همانطور که در این فیلم نیز به تصویر کشیده شد).

شک نکنید این فیلم ارزش حداقل یک بار تماشا کردن را دارد.