چالشهای حق بر آموزش در گسترۀ تحریم های شورای امنیت

شورای امنیت سازمان ملل متحد در راستای انجام مأموریت خطیری که جهت حفظ صلح و امنیت جهانی در مادۀ 24 منشور به آن تفویض شده است، در قالب فصل هفتم منشور و به هنگام وضع و اعمال تحریم‌های بین‌ المللی از اختیارات بالنسبه گسترده‌ای برخوردار گشته است. از یک سو منطوق مادۀ 41 منشور و حصری نبودن اقدامات غیر قهرآمیز موضوع این ماده، و از سوی دیگر عدم تعیین نهادی بین‌المللی جهت کنترل شورای امنیت باعث شده‌ است که شورا کمترین دغدغه حقوقی ممکن را در این زمینه داشته باشد. تلفیق مواد 25 و 103 منشور نیز به چنین تصوری که به «دکترین نامحدود بودن اختیارات شورای امنیت» شهرت یافته وجهۀ مقبول داده است. 

یکی از حق‌ هایی که به ویژه در سالهای اخیر با اقدامات تحریمی شورای امنیت دچار چالش شده است حق آموزش می‌باشد. شورای امنیت در بند 17 قطعنامۀ 1737 مصوب دوم آذر ماه 1385 از همه کشورها خواست که از پذیرش دانشجویان ایرانی و آموزش اتباع ایرانی در سرزمینشان یا توسط اتباعشان در حوزه‌هایی که به فعالیتهای حساس هسته‌ای ایران و تولید سیستمهای پرتاب تسلیحات هسته‌ای کمک می‌کند خودداری ورزند. این نوع تحریم که نوعی بدعت در رویۀ شورای امنیت محسوب می‌شود باعث شده است که کشورهای غربی محدودیت‌های علمی متعددی را علیه دانشجویان، اساتید و دانشگاههای ایرانی اعمال نمایند. این تضییقات حتی به کمیته‌ های کارشناسی آژانس بین‌ المللی انرژی هسته‌ای نیز توسعه پیدا کرد و عملاً شمار قابل توجهی از کارشناسان ایران از مشارکت در کمیته‌ های فنی آژانس(حتی کمیته ایمنی) محروم شدند.

در زمانی که حق شهروندان به برخورداری از آموزش بر تارک نظام بین‌المللی حقوق بشر استقرار یافته و بیش از شش دهه است که آژانس تخصصی سازمان ملل متحد یعنی یونسکو به این مهم همت گمارده است تحدید حق آموزش شهروندان یک کشور از چه محمل حقوقی می‌تواند برخوردار باشد. آیا شورای امنیت به عنوان نهادی سیاسی که تاکنون کمترین دغدغۀ حقوقی را داشته است می‌تواند بی‌ محابا به ادعای حفظ صلح و امنیت جهانی به نقض حقوق بین‌ الملل بپردازد یا مجوز نقض آن توسط دیگر دولتها را صادر کند؟ آیا تحدید حق آموزش شهروندان یک کشور، با ضرورت هدفمند شدن تحریم‌های بین‌ المللی مباینت نخواهد داشت؟

شرایط شرکت کنندگان

شرکت کنندگان در مسابقه باید دانشجوی دورۀ کارشناسی ارشد یا دوره دکتری یکی از رشته های حقوق بین الملل، حقوق عمومی، روابط بین الملل یا علوم سیاسی باشند.

منابع مورد استفاده به صورت پاورقی در ذیل صفحۀ مربوطه درج شوند(روش درون متنی مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت).

نام و نام خانوادگی نویسندۀ مقاله، رشته و مقطع تحصیلی، نام دانشکده و دانشگاه محل تحصیل، ایمیل، تلفن، نشانی و کد پستی قید شود.

مقالات باید حداکثر 25 صفحه و در دو نسخه پرینت شده و به همراه CD در برنامۀ word ، نهایتاً تا 30 بهمن 1390، به دفتر انجمن واقع در این نشانی تسلیم شوند: خیابان کریمخان، خیابان شهید عضدی شمالی(آبان شمالی)، ساختمان دانشگاه علامه طباطبایی، پلاک 76، طبقه دوم، اتاق 201، تلفکس 81032201-021

.

برندۀ مسابقه طی مراسمی لوح تقدیر انجمن و جایزۀ خود را دریافت خواهد کرد. در ضمن، سایر مقالات در صورت تأیید اعتبار علمی آنها و در صورتی که تعداد آنها کافی باشد از سوی کمیتۀ علمی مسابقه در کتابی شامل مجموعۀ مقالات مسابقه به چاپ خواهند رسید و در غیر این صورت، در تارنمای انجمن قرار داده خواهند شد.
.
برای مشاهدۀ اصل خبر بر روی لینک های ذیل کلیک نمایید.