قوانین اساسی - قانون اساسی ایالات متحد امریکا
- شنبه ۰۶ مرداد ۱۴۰۳
- درباره دیداد
- تماس با ما
مقدمه
ما مردم ایالات متحده، در راستای برپایی اتحادی کامل تر، برقراری عدالت، تضمین آرامش داخلی، تأمین دفاع مشترک، ترویج رفاه عمومی و حفظ برکات آزادی برای خود و آیندگانمان، قانون اساسی حاضر را برای ایالات متحده آمریکا وضع و مقرر می نماییم.
اصل اول
بخش ۱
کلیۀ اختیارات قانونگذاری اعطا شده در این قانون اساسی، به کنگرۀ ایالات متحده، مرکب از مجلس سنا و مجلس نمایندگان، واگذار می گردد.
بخش ۲
۱. مجلس نمایندگان متشکل از اعضایی است که مردم ایالت های مختلف، هر دو سال یک بار آنان را انتخاب می کنند و رأی دهندگان در هر ایالت باید از همان شرایط لازم برای رأی دهندگان ایالتی که مجلس آن ایالت بیشترین نماینده را دارد، برخوردار باشند.
۲. هیچ کس تا زمانی که به سن بیست و پنج سالگی نرسد و هفت سال تبعۀ ایالات متحده نباشد و در زمان انتخاب، مقیم ایالتی که از آن جا انتخاب می گردد نباشد، نمی تواند نماینده (مجلس) شود.
۳. تعداد نمایندگان و میزان مالیات های مستقیم ایالت هایی که به اتحادیه ملحق می شوند برحسب تعداد جمعیت آنها تعیین می شود. تعداد جمعیت با افزودن سه پنجم سایر افراد به کل افراد آزاد معین می شود. افراد آزاد شامل کسانی است که برای یک دوره چند ساله تعهد خدمت داشته باشند ولی سرخپوستان معاف از مالیات را در بر نمی گیرد. سرشماری اصلی ظرف سه سال پس از نخستین اجلاس کنگره ایالات متحده و در هر دورۀ ده سالة بعدی به طریقی انجام خواهد شد که کنگره از طریق قانون تعیین می کند. تعداد نمایندگان برای هر سی هزار نفر از یک نماینده نباید تجاوز کند، لیکن هر ایالت باید حداقل یک نماینده داشته باشد و تا زمان انجام سرشماری مزبور هر یک از ایالت ها به تعداد ذیل نماینده انتخاب می کنند: ایالت نیوهمپشیر: سه نماینده؛ ماساچوست: هشت نماینده؛ رود آیلند و توابع: یک نماینده؛ کانکتیکت: پنج نماینده؛ نیویورک: شش نماینده؛ نیوجرسی: چهار نماینده؛ پنسیلوانیا: هشت نماینده؛ دلاویر: یک نماینده؛ ویرجینیا: ده نماینده؛ کارولینای شمالی: پنج نماینده؛ کارولینای جنوبی: پنج نماینده وجورجیا: سه نماینده.
۴. هر گاه کرسی های نمایندگی ایالتی خالی شود، مقامات اجرایی آن ایالت دستور انتخابات را برای جایگزینی آنها صادر می کنند.
۵. مجلس نمایندگان، رئیس و سایر «مقامات» خود را انتخاب می نماید و دارای اختیار انحصاری «اعلام جرم علیه مقامات دولتی» است.
بخش ۳
۱. دو سناتور از هر ایالت که مجلس قانونگذاری ایالتی برای مدت شش سال انتخاب می کند سنای ایالات متحده را تشکیل می دهند و هر سناتور دارای یک رأی است.
۲. در جلسه ای که سناتورهای مجلس سنا پس از نخستین انتخابات تشکیل می دهند، سناتورها باید بلافاصله به سه دسته در حد امکان مساوی تقسیم شوند. کــرسی های سنـاتورهای دسته نخست باید در پایـان سال دوم، کــرسی های دسته دوم در پایان سال چهارم و کرسی های دسته سوم در پایان سال ششم خالی شود، به طوری که بتوان هر دو سال یک بار یک سوم نمایندگان را دوباره انتخاب نمود و چنانچه در دورۀ فترت مجلس قانونگذاری ایالتی، کرسی نماینده ای به دلیل استعفا یا نظایر آن خالی شود، مقامات اجرایی آن ایالت می توانند تا برگزاری اجلاس آیندۀ مجلس قانونـگذاری ایـالـتی که کــرسی های خالی را پر می نماید به طور موقت انتصاب هایی را انجام دهند.
۳. هیچ کس تا زمانی که به سن سی سالگی نرسد و نه سال تبعۀ ایالات متحده نباشد و در زمان انتخاب مقیم ایالتی نباشد که از آن انتخاب می شود، نمی تواند سناتور سنا شود.
۴. معاون رئیس جمهوری ایالات متحده، ریاست مجلس سنا را به عهده دارد ولی حق رأی نخواهد داشت، مگر زمانی که تعداد نمایندگان موافق و مخالف مساوی باشد.
۵. سنا سایر مقامات خود و نیز یک نفر رئیس موقت را برای مواقع غیبت معاون رئیس جمهور و یا زمانی که وی به جای رئیس جمهور ایالات متحده انجام وظیفه می نماید، انتخاب خواهد کرد.
۶. مجلس سنا به طور انحصاری اختیار دارد که به کلیۀ «اعلام جرم علیه مقامات دولتی» رسیدگی کند و اعضای آن هنگامی که بدین منظور تشکیل جلسه می دهند، باید سوگند یاد نموده یا رسماً اظهار کنند که جز حقیقت نگویند. زمانی که شخص رئیس جمهور ایالات متحده محاکمه می شود، ریاست جلسه با رئیس دیوان عالی کشور می باشد. هیچ کس را نمی توان مجرم شناخت مگر این که دو سوم نمایندگان حاضر در این مورد اتفاق نظر داشته باشند.
۷. در مورد اعلام جرم علیه مقامات دولتی، حکم صادره در حد عزل از سمت، سلب صلاحیت احراز هر گونه سمت افتخاری یا مسئولیت تعهدآور و یا انتفاعی در ایالات متحده خواهد بود؛ با این حال کسی که محکوم می شود، براساس قانون، تحت پیگرد، محاکمه، محکومیت و مجازات قرار می گیرد.
بخش ۴
۱. مجلس قانونگذاری هر ایالت، زمان، مکان و شیوۀ برگزاری انتخابات سنا و مجلس نمایندگان را مشخص خواهد کرد، ولی کنگره در هر زمان، از طریق وضع قانون می تواند مقررات مزبور را به جز در موارد مربوط به مکان انتخاب سناتورها، تنظیم نموده یا تغییر دهد.
۲. کنگره در هر سال حداقل یک بار تشکیل جلسه می دهد، جلسه مزبور در اولین دوشنبه ماه دسامبر می باشد، مگر این که نمایندگان به موجب قانون روز دیگری را تعیین نمایند.
بخش ۵
۱. هر یک از مجلسین بر انتخابات، گزارش آرای انتخابات و صلاحیت اعضای خود نظارت می نماید و جلسات [آنها] با حضور اکثریت نمایندگان رسمیت می یابد. اما در صورت به حد نصاب نرسیدن تعداد حضار، جلسه به روز دیگری موکول خواهد شد و مجلس مجاز خواهد بود که حضور اعضای غایب را به شیوه و با تنبیهاتی که خود تعیین می کند الزامی سازد.
۲. هر یک از مجلسین می تواند آیین نامۀ داخلی خود را تهیه و اعضای خود را به دلیل بی انضباطی مجازات و با اتفاق نظر دو سوم نمایندگان عضوی را اخراج نماید.
۳. هر مجلس، مشروح مذاکرات خود را در نشریه ای تنظیم و هر از چند گاه آن را منتشر می کند و مذاکراتی را که محرمانه ماندن آنها ضروری باشد، از انتشار مستثنی می نماید، و آرای مثبت و منفی نمایندگان هر مجلس در زمینه مسائل مختلف باید با تمایل یک پنجم اعضای حاضر، در روزنامه درج گردد.
۴. هیچ یک از مجلسین در مدت تشکیل جلسات کنگره نباید تشکیل جلسه را بدون موافقت مجلس دیگر بیش از سه روز به تعویق اندازد و یا به مکان دیگری غیر از محل تشکیل جلسات دو مجلس منتقل نماید.
بخش ۶
۱. سناتورها و نمایندگان در ازای خدمتشان حقوق و مزایایی را که قانون تعیین می کند و از محل خزانه داری ایالات متحده پرداخت می شود، دریافت می نمایند. آنان در هنگامی که در جلسه های مجلس مربوطه حضور دارند و در زمان رفت و آمد به مجلس، در کلیه موارد به جز خیانت، جنایت و اخلال در نظم عمومی از بازداشت مصون خواهند بود و برای هر گونه سخنرانی یا بحثی که در هر یک از مجلسین ایراد نمایند، در هیچ مکان دیگری نباید مؤاخذه شوند.
۲. هیچ سناتور یا نماینده ای طی دورۀ نمایندگی خود نباید به یک سِمت دولتی در دستگاه حاکمۀ ایالات متحده که در زمان تصدی مقام سناتوری ایجاد، یا موجب افزایش حقوق و مزایای وی در طی دوره مزبور می گردد، منصوب شود و شخصی که در ایالات متحده دارای سمت دولتی باشد تا زمانی که تصدی سمت فوق را داشته باشد، نباید به عضویت هیچ یک از مجلسین درآید.
بخش ۷
۱. کلیۀ لوایح برای تحصیل درآمد در مجلس نمایندگان تصویب می شود، ولی سنا می تواند همانند سایر لوایح در مورد آنها اصلاحاتی را پیشنهاد یا با اصلاحات موافقت نماید.
۲. هر لایحه ای که به تصویب مجلس نمایندگان و سنا برسد، قبل از اینکه به صورت قانون درآید به رئیس جمهور ایالات متحده تقدیم خواهد شد که آن را تأیید و امضا نماید؛ در صورت عدم تایید [رئیس جمهور] آن را، با ذکر دلایل مخالفت به مجلسی که لایحه در آن تصویب شده است ارجاع و مجلس مزبور پس از درج موارد مخالفت در نشریۀ خود، در لایحه تجدیدنظر خواهد کرد. چنانچه بعد از تجدیدنظر فوق، لایحه ای با رأی دو سوم اعضای آن تصویب شود، همراه با موارد مخالفت به مجلس دیگر ارسال خواهد شد تا به روش مشابه آن را بررسی نماید و در صورتی که دو سوم اعضای مجلس مزبور نیز آن را تایید نمایند به صورت قانون درخواهد آمد، ولی در همه این موارد آرای هر دو مجلس به صورت «آری» و «نه» مشخص خواهد شد و اسامی موافقان و مخالفان لایحه در نشریه هر یک از مجلسین به ترتیب ثبت خواهد شد. اگر لایحه ای پس از ارائه به رئیس جمهوری ظرف مدت ده روز (بدون احتساب یکشنبه ها) توسط وی اعاده نگردد، لایحه امضا شده تلقی خواهد شد و به صورت قانون درخواهد آمد، مگر اینکه کنگره طی دوره فترت از ارجاع آن امتناع ورزد که در این حالت، لایحه به صورت قانون درنخواهد آمد.
۳. هر گونه دستور، تصمیم یا رأی که نیاز به نظر موافق سنا و مجلس نمایندگان داشته باشد (به جز مسأله تعویق) باید به رئیس جمهور ایالات متحده ارائه و قبل از اجرا توسط وی تأیید شود و در صورت عدم موافقت وی لایحه را می توان با رأی دو سوم اعضای سنا و مجلس نمایندگان طبق قوانین و حدودی که در مورد لوایح تعیین شده است دوباره بررسی و تصویب کرد.
بخش ۸
۱. کنگره در موارد ذیل دارای اختیار می باشد: وضع و وصول مالیاتها، عوارض گمرکی، تعرفه ها، مالیاتهای غیرمستقیم، پرداخت بدهی ها و تأمین دفاع مشترک و رفاه عمومی ایالات متحده؛ لکن کلیه عوارض گمرکی، تعرفه ها و مالیاتهای غیرمستقیم در سراسر ایالات متحده یکسان می باشد.
۲. دریافت وام با استفاده از اعتبارات ایالات متحده.
۳. وضع مقررات برای تجارت با کشورهای خارجی، بین ایالت های مختلف و با قبایل سرخپوست.
۴. تهیه قانون واحد برای اعطای تابعیت و قوانین واحد در مورد ورشکستگی در سراسر ایالات متحده.
۵. انتشار پول، تعیین ارزش آن و ارزش پول خارجی و تعیین معیارهای وزن و اندازه گیری.
۶. تعیین مجازات جعل اوراق بهادار و پول رایج ایالات متحده.
۷. تأسیس ادارات پستی و ایجاد راههای مراسلاتی.
۸. تشویق پیشرفت علم و هنرهای سودمند از راه حفظ حق انحصاری برای تألیفات و اختراعات نویسندگان و مخترعان برای مدت زمان محدود.
۹. تشکیل دادگاه های تالی دیوان کشور.
۱۰. تعریف و مجازات دزدی های دریایی و جنایات ارتکابی در دریاهای آزاد و جرائم برعلیه حقوق ملل.
۱۱. اعلان جنگ و «صدور مجوز اقدام مقابله به مثل» و وضع قوانین مربوط به متصرفات زمینی و دریایی.
۱۲. تشکیل ارتش و حمایت از آن؛ اختصاص هر گونه اعتبار به منظور استفاده در این زمینه برای بیش از یک دورۀ دو ساله مجاز نخواهد بود.
۱۳. تشکیل و نگهداری نیروی دریایی.
۱۴. وضع مقررات برای اداره نیروهای زمینی و دریایی و ایجاد نظم در میان آنها.
۱۵. فراخوانی نیروهای مردمی برای اجرای قوانین اتحادیه، سرکوب شورشها و دفع تهاجمات.
۱۶. سازماندهی، تأمین سلاح و منظم ساختن نیروهای شبه نظامی و ترتیب به خدمت گرفتن بخشی از آنان به طوری که در خدمت ایالات متحده باشند؛ در عین حال، برای ایالات اختیار نصب افسران و آموزش شبه نظامیان طبق قواعد انضباطی مقرر از سوی کنگره محفوظ می باشد.
۱۷. اعمال قانونگذاری انحصاری در همه موارد نسبت به منطقه ای (با مساحت حداکثر ده مایل مربع) که با واگذاری ایالت های خاص و پذیرش کنگره می تواند مقر حکومت ایالات متحده گردد و نیز اعمال اختیارات مشابه در مورد مکانهایی که با موافقت مجلس قانونگذاری ایالتی برای ایجاد استحکامات، زرادخانه، وزارتخانه، کارخانه های کشتی سازی و سایر تأسیسات مورد نیاز در آن ایالت خریداری می شوند.
۱۸. تدوین کلیه قوانین که برای اعمال اختیارات آینده و سایر اختیاراتی که به دولت ایالات متحده و یا هر وزارتخانه یا دستگاه های اجرایی به موجب قانون اساسی واگذار شده، ضروری و مقتضی است.
بخش ۹
۱. کنگره نباید مهاجرت یا ورود افرادی را که هر یک از ایالتهای فعلی پذیرش آنان را تأیید می کنند تا قبل از سال هزار و هشتصد و هشت ممنوع نماید، اما می تواند برای اینگونه ورود پرداخت مالیات یا عوارض گمرکی را حداکثر تا ده دلار مقرر کند.
۲. حق «قرار احضار زندانی» قابل تعلیق نیست، مگر در موارد شورش یا تهاجم خارجی که امنیت عمومی آن را ایجاب نماید.
۳. هیچ گونه لایحه ای دایر بر مجازات افراد بدون محاکمه و یا قانونی که عطف به ماسبق گردد، نباید تصویب شود.
۴. هیچ گونه مالیات سرانه یا مالیات مستقیم دیگری نباید وضع شود مگر اینکه متناسب با آمارگیری یا سرشماری پیش بینی شده در این قانون باشد.
۵. هیچ گونه مالیات یا عوارض گمرکی بر کالاهای صادراتی هر یک از ایالات وضع نخواهد شد.
۶. مقررات بازرگانی یا مالیاتی یک ایالت نباید هیچ امتیازی را برای بندرهای خود نسبت به بندرهای ایالتهای دیگر قایل شوند؛ کشتیهایی که عازم ایالتی هستند و یا از آن حرکت می کنند، مجبور به ورود به بندر دیگر یا ترخیص از آن و یا پرداخت عوارض در آنجا نمی باشند.
۷. برداشت پول از خزانه داری فقط براساس اعتباراتی که قانون معین می کند خواهد بود و اظهارنامه ها و صورتحساب دریافت و پرداخت کلیه وجوه دولتی به طور منظم و هر از چند گاه منتشر می شود.
۸. ایالات متحده هیچ گونه عنوان اشرافی اعطا نمی کند: هر کسی که در ایالات متحده دارای سمت رسمی تعهدآور یا امانی باشد نمی تواند بدون رضایت کنگره هیچ نوع هدیه، مقرری، سمت و یا عنوانی را از هیچ شاه، شاهزاده و یا کشور خارجی بپذیرد.
بخش ۱۰
۱. انجام موارد ذیل برای ایالتها ممنوع است: الحاق به معاهده، اتحادیه و یا کنفدراسیون؛ صدور مجوز اقدام مقابله به مثل؛ چاپ پول؛ انتشار اوراق بهادار؛ پیشنهاد هر چیزی غیر از سکه طلا و نقره برای پرداخت بدهی ها؛ تصویب هر نوع لایحه، مجازات افراد بدون محاکمه یا به موجب قانونی که عطف به ماسبق شود یا قانونی که به تعهدات قراردادی لطمه وارد آورد و اعطای هر گونه عنوان اشرافی.
۲. هیچ ایالتی نمی تواند بدون موافقت کنگره هیچ گونه تعرفه یا عوارض گمرکی بر واردات و صادرات وضع نماید به جز مواردی که برای اجرای قوانین بازرسی آن ایالت کاملاً ضروری باشد؛ سود خالص کلیۀ عوارض گمرکی و تعرفه ها که هر یک از ایالت ها بر واردات یا صادرات وضع نمایند باید از طریق خزانه داری ایالات متحده به مصرف برسد. کنگره می تواند تمامی این قوانین را بازنگری و بر آنها نظارت نماید.
۳. هیچ ایالتی نباید بدون موافقت کنگره، عوارض بار یا مالیات وضع نماید، در زمان صلح سرباز یا کشتی جنگی نگهداری کند، با ایالت دیگر و یا با یک قدرت خارجی موافقتنامه یا میثاقی امضا نماید یا وارد جنگ شود، مگر اینکه عملاً مورد تهاجم قرار گیرد یا در معرض خطر قریب الوقوعی باشد که درنگ در برابر آن جایز نباشد.
اصل دوم
بخش ۱
۱. قوه مجریه در اختیار رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا قرار دارد. دورۀ ریاست جمهوری چهار سال است و با معاون رئیس جمهور که دورۀ وی نیز چهار سال می باشد به ترتیب ذیل انتخاب خواهند شد:
۲. هر ایالت به شیوه ای که مجلس قانونگذاری آن معین می کند، تعدادی انتخاب کننده تعیین خواهد نمود که تعدادشان برابر با تعداد کل سناتورها و نمایندگانی می باشد که یک ایالت مجاز به داشتن آنها در کنگره است. ولی هیچ سناتور، نماینده یا فردی که در ایالات متحده دارای سمتی غیرانتفاعی و یا انتفاعی باشد نمی تواند به عنوان انتخاب کننده تعیین گردد.
۳. انتخاب کنندگان باید در ایالت های خود تشکیل جلسه دهند و از طریق رأی مخفی دو نفر را که حداقل یک نفرشان مقیم ایالت آنان نباشد انتخاب کنند و آنگاه فهرستی از افرادی را که رأی به آنان داده شده است و همچنین تعداد آرای هر یک از آنان را تهیه و پس از امضا و تأیید به صورت مهر شده به مرکز حکومت ایالات متحده و به نام شخص رئیس سنا ارسال نمایند؛ رئیس سنا در حضور نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان کلیۀ تأئیدیه ها را می گشاید و سپس آراء شمارش می شوند. شخصی که بیشترین تعداد آراء از کل انتخاب کنندگان تعیین شده کسب نماید، رئیس جمهور می شود و اگر بیش از یک نفر اکثریت مزبور را به تساوی داشته باشند و تعداد آراء مساوی باشد، مجلس نمایندگان بی درنگ از طریق رأی مخفی یک از آنان را به سمت ریاست جمهوری انتخاب می نماید، و اگر هیچ فردی حائز اکثریت آراء نباشد، در این صورت مجلس نمایندگان مزبور به همان روش از میان پنج نفر اول فهرست، رئیس جمهور را انتخاب می نماید. اما در انتخاب وی، ایالت ها رأی خواهند داد و هر ایالت دارای یک رأی می باشد، حد نصاب لازم برای این منظور عبارت است از مجموع عضو یا اعضای دو سوم ایالت ها و اکثریتی از کل ایالت ها برای انتخاب ضروری می باشد. در هر حالت پس از انتخاب رئیس جمهور، شخصی که بیشترین تعداد آرای انتخاب کنندگان را کسب نموده باشد معاون رئیس جمهور می شود. وی اگر دو یا چند نفر باقی بمانند که دارای آرای مساوی باشند، سنا از میان آنان معاون رئیس جمهور را با رأی مخفی انتخاب می کند.
۴. کنگره می تواند زمان تعیین انتخاب کنندگان و روزی را که آنان باید آرای خود را به صندوق بریزند، معین نماید. این روز باید در سراسر ایالات متحده یک روز واحد باشد.
۵. هر شخصی برای احراز مقام ریاست جمهوری باید در زمان تصویب این قانون اساسی، شهروند بومی یا تبعه ایالات متحده، حداقل سی و پنج ساله و مدت چهارده سال مقیم ایالات متحده باشد.
۶. وظایف و اختیارات رئیس جمهور در صورت برکناری، فوت، کناره گیری یا ناتوانی از انجام آنها، به معاون رئیس جمهور واگذار می شوند. کنگره می تواند به موجب قانون در موارد برکناری، فوت، کناره گیری یا ناتوانی رئیس جمهور و نیز معاون وی، مقام مسئولی را به عنوان کفیل ریاست جمهوری تعیین نماید، و مقام مزبور طبق مقررات، تا زمان رفع ناتوانی یا انتخاب رئیس جمهور، به عنوان رئیس جمهور انجام وظیفه می نماید.
۷. رئیس جمهور در ازای خدماتش در زمانهای معین حقوق دریافت خواهد کرد و میزان آن در طول دوره ریاست جمهوری وی افزایش یا کاهش نمی یابد، رئیس جمهور نباید در طول دوره مزبور هیچ گونه مقرری دیگری از ایالات متحده یا هیچ یک از ایالتها دریافت نماید.
۸. رئیس جمهور پیش از تصدی سمت خود به شرح ذیل سوگند یاد نموده و مراتب ذیل را تأیید می نماید:
«من رسماً سوگند یاد می کنم که مسئولیت ریاست جمهوری ایالات متحده را صادقانه انجام دهم و تا آنجا که در توان دارم از قانون اساسی ایالات متحده صیانت، حمایت و دفاع نمایم».
بخش ۲
۱. هرگاه ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده و نیروهای مردمی ایالتهای مختلف که جهت انجام خدمت بالفعل برای ایالات متحده فراخوانده شوند، رئیس جمهور فرمانده کل آنان خواهد بود. وی می تواند نظرات کتبی مقام عالی رتبۀ هر یک از «دستگاههای اجرایی» را در مورد موضوعات مربوط به وظایف دستگاه متبوع آنها جویا شود. رئیس جمهور حق تعلیق اجرای مجازات و یا عفو جرائم ارتکابی علیه ایالات متحده را جز در موارد «اعلام جرم علیه مقامات دولتی» دارا می باشد.
۲. رئیس جمهور با مشورت و موافقت سنا و به شرط موافقت دو سوم سناتورهای حاضر، دارای اختیار انعقاد معاهدات می باشد و به ترتیبی که قانون معین خواهد کرد، سفیران و سایر نمایندگان و کارداران کشور، قضات دیوان عالی و سایر مقامات ایالات متحده را که انتصاب آنان در قانون اساسی به نحو دیگری مقرر نشده باشد، معرفی و منصوب خواهد نمود. ولی کنگره می تواند به موجب قانون، اختیار انتصاب مقامات رده های پایین را به نحوی که شایسته بداند به شخص رئیس جمهور، محاکم قضایی یا رؤسای وزارتخانه ها واگذار نماید.
۳. رئیس جمهور مختار است برای کلیۀ سمت هایی که ممکن است در زمان تعطیلی موقت سنا بلاتصدی شوند با اعطای مأموریت، شخص یا اشخاصی را منصوب نماید، مأموریت مزبور در پایان اجلاس بعدی سنا خاتمه می یابد.
بخش ۳
رئیس جمهور هر از چند گاه گزارشی در مورد وضعیت اتحادیه به کنگره ارائه و اقداماتی را که ضروری و مقتضی تشخیص دهد برای ملاحظۀ اعضای سنا پیشنهاد می نماید، وی می تواند در مواقع اضطراری هر دو مجلس یا یکی از آن ها را [برای تشکیل جلسه] فراخواند، و در صورت [بروز] اختلاف در مورد دورۀ فترت، آنها را تا هر زمان دیگری که مناسب بداند تعطیل کند؛ وی سفیران و نمایندگان خارجی را به حضور می پذیرد، بر اجرای صحیح قوانین، نظارت و کلیه مقامات مسئول ایالات متحده را منصوب می نماید.
بخش ۴
رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور و کلیۀ مقامات کشوری پس از اعلام جرم علیه آنان و محکومیت به خاطر ارتکاب (جرم) خیانت، ارتشاء و سایر جرائم شدید و جنحه از کار برکنار می شوند.
اصل سوم
بخش ۱
قوۀ قضاییۀ ایالات متحده به دیوان عالی و دادگاه های تالی که کنگره می تواند در هر زمانی تعیین نماید و تشکیل دهد، واگذار می گردد. قاضیان دیوان عالی و دادگاه های تالی تا زمانی که حسن رفتار داشته باشند در مقام خود باقی مانده و حقوق خود را در زمان های معین در ازای خدمتشان دریافت می کنند. میزان این حقوق در طول مدت عهده داری این سمت کاهش نمی یابد.
بخش ۲
۱. حیطۀ عمل قوۀ قضاییۀ ایالات متحده موارد ذیل را شامل می شود:
کلیۀ دعاوی، براساس قانون و انصاف ناشی از قانون اساسی، سایر قوانین ایالات متحده و معاهداتی که به موجب قوانین منعقد شده یا خواهند شد؛ کلیۀ دعاوی مربوط به سفیران، کنسول ها و دیگر مقامات بلند پایه دولتی؛ دعاوی دریایی و دریانوردی؛ اختلافاتی که در آنها ایالات متحده یکی از طرفهای دعوی باشد؛ اختلاف بین دو یا چند ایالت؛ بین یک ایالت و شهروندان ایالت دیگر؛ بین شهروندان ایالت های مختلف؛ بین شهروندان یک ایالت که مدعی اراضی واگذار شده ایالت های مختلف دیگر هستند، بین یک ایالت یا شهروندان آن با کشورها، شهروندان یا اتباع خارجی.
۲. در کلیة دعاوی مربوط به سفیران، کنسولها و سایر مقامات بلند پایه و در مواردی که یک ایالت طرف دعوی است، صلاحیت اصلی را دیوان عالی خواهد داشت. در کلیۀ موارد دیگری که قبلاً ذکر شد، دیوان عالی، صلاحیت پژوهشی را هم نسبت به «مسائل شکلی» و هم نسبت به «مسائل ماهوی» با استثنائات و براساس مقرراتی که کنگره طبق قانون معین می کند دارا خواهد بود.
۳. رسیدگی به کلیه جرائم به جز موارد «اعلام جرم علیه مقامات دولتی» باید توسط هیأت منصفه انجام شود، و چنین رسیدگی باید در ایالت محل وقوع جرم برگزار گردد؛ ولی هرگاه محل وقوع جرم هیچ یک از ایالت ها نباشد، محاکمه باید در محل یا محل هایی که کنگره به موجب قانون تعیین می کند برگزار شود.
بخش ۳
۱. خیانت به ایالات متحده، فقط شامل تحمیل جنگ به آن یا طرفداری از دشمنان آن یا کمک و مساعدت به آنان می باشد. هیچ فردی به (جرم ارتکاب) خیانت محکوم نمی شود مگر براساس گواهی دو شاهد بر یک اقدام آشکار و یا اعتراف در دادگاه علنی.
۲. کنگره اختیار تعیین مجازات (جرم ارتکاب) خیانت را دارا می باشد؛ ولی حکم دایر بر مجازات فرد بدون محاکمه به سبب خیانت مبنی بر مهدورالدم بودن یا در زمان زندگی شخص محکوم اجرا می شود.
اصل چهارم
بخش ۱
قوانین عمومی، سوابق و تصمیمات قضایی یک ایالت در سایر ایالتها اعتبار و رسمیت کامل خواهد داشت. کنگره می تواند از طریق قوانین کلی شیوه احراز اصالت این قوانین، سوابق و تصمیمات مزبور و اثر آن را معین نماید.
بخش ۲
۱. شهروندان هر ایالت از تمامی امتیازات و مصونیت های شهروندان در ایالت های دیگر برخوردار خواهند شد.
۲. هرگاه شخصی در هر ایالتی متهم به (ارتکاب) خیانت، جنایت، یا جرائم دیگر گردد، (و) از چنگال عدالت بگریزد، و در ایالت دیگر یافت شود، با تقاضای مقامات اجرایی ایالتی که وی از آنجا گریخته است، به ایشان تحویل و به ایالتی که صلاحیت قضایی رسیدگی به جرم را دارد، منتقل خواهد شد.
۳. شخصی که در یک ایالت طبق قوانین آن موظّف به انجام خدمت یا کاری می باشد، و به ایالت دیگر فرار کند به موجب هیچ یک از قوانین یا مقررات آنجا از انجام خدمت یا کار مزبور بری الذمه نخواهد شد، به درخواست طرفی که خدمت یا کار می بایستی برای وی انجام می شد تحویل می شود.
بخش ۳
۱. کنگره می تواند ایالت های جدید را به عضویت اتحادیه بپذیرد، اما هیچ ایالت جدیدی در حوزۀ قضایی ایالت دیگر تشکیل یا تأسیس نخواهد شد، و نیز هیچ ایالتی از الحاق دو یا چند ایالت یا بخش هایی از ایالت ها، بدون موافقت مجلس قانونگذاری ایالت های مربوطه و کنگره تشکیل نخواهد شد.
۲. کنگره اختیار تنظیم یا تدوین کلیۀ قوانین و مقررات مربوط به سرزمین ها یا سایر املاک متعلق به ایالات متحده را دارا می باشد؛ مفاد قانون اساسی به نحوی تفسیر نخواهد شد که ناقض حقوق ایالات متحده یا یک ایالت خاص باشد.
بخش ۴
۱. ایالات متحده برای هر یک از ایالت های اتحادیه، شکل حکومت جمهوری را تضمین و در برابر تهاجم (حمله) و در صورت درخواست مجلس قانونگذاری ایالتی، یا قوه مجریه (در زمانی که نتوان مجلس مزبور را تشکیل داد) در مقابل آشوب داخلی، از آنها حمایت خواهد نمود.
اصل پنجم
هرگاه دو سوم نمایندگانِ دو مجلس ضروری تشخیص دهند، کنگره اصلاحاتی را برای قانون اساسی پیشنهاد خواهد داد، و یا بنا به درخواست مجلسینِ قانونگذاری دو سوم ایالتهای مختلف، خواستار تشکیل مجمعی برای پیشنهاد اصلاحات خواهد گردید. در هر دو حالت هرگاه پیشنـهادها را مجلسـین قانونـــگذاری، سه چهارم ایالت های مختلف و یا مجامعِ سه چهارم ایالت ها تصویب نمایند، به عنوان بخشی از این قانون اساسی برای کلیۀ مقاصد و اهداف معتبر خواهد بود. هر یک از دو روش اصلاحی فوق را کنگره می تواند پیشنهاد نماید. با وجود این، هیچ اصلاحیه ای که ممکن است قبل از سال یک هزار و هشتصد و هشت میلادی به تصویب برسد به هیچ نحوی بر بندهای اول و چهارم بخش نهم اصل اول تأثیری نخواهد گذاشت و هیچ ایالتی بدون رضایت خود از حق رأی مساوی در سنا محروم نمی شود.
اصل ششم
۱. کلیۀ تعهدات و دیونی که پیش از تصویب این قانون اساسی پذیرفته شده اند، همان گونه که به موجب کنفدراسیون برای ایالات متحده معتبر بوده اند، طبق قانون اساسی حاضر نیز معتبر است.
۲. این قانون اساسی و قوانین ایالات متحده که براساس آن وضع می شوند و کلیۀ معاهدات منعقد شده و یا معاهداتی که به نام (و اختیار) ایالات متحده منعقد می شوند، قانون برتر این سرزمین می باشند و قضات در تمام ایالت ها بدون توجه به آنچه با قانون اساسی یا سایر قوانین هر یک از ایالت ها مغایر است، از آن تبعیت می نمایند.
۳. سناتورها و نمایندگانی که قبلاً ذکر شدند، اعضای مجلسین قانونگذاری ایالت های مختلف و تمام مقامات قضایی و اجرایی ایالات متحده و ایالت های مختلف با ادای سوگند یا اعلام رسمی موظف می شوند از قانون اساسی حمایت نمایند، اما هیچ آزمون مذهبی به عنوان شرط لازم برای واگذاری سمت رسمی یا غیرانتفاعی در ایالت متحده وجود ندارد.
اصل هفتم
تصویب قانون اساسی از سوی مجامع نه ایالت، این قانون را بین ایالت هایی که آن را تصویب می نمایند لازم الاجرا می نماید.
اصلاحات قانون اساسی ایالات متحدۀ آمریکا و اصول افزوده شده به آن بنا به پیشنهاد کنگره و تصویب مجلسین قانونگذاری ایالت های مختلف، به موجب اصل پنجم قانون اساسی اولیه لازم الاجرا می باشد.
اصلاحات قانون اساسی ایالات متحده امریکا
اصلاحیه اول - ۱۷۹۱
کنگره در خصوص ایجاد مذهب، یا منع پیروی آزادانه از آن، یا محدود ساختن آزادی بیان یا مطبوعات یا حق مردم برای برپایی اجتماعات آرام و دادخواهی از حکومت برای جبران خسارت، هیچ قانونی وضع نمی کند.
اصلاحیه دوم - ۱۷۹۱
داشتن یک نیروی منظم شبه نظامی مردمی که برای امنیت یک کشورِ آزاد ضروری باشد و حق مردم برای حمل و نگهداری اسلحه محترم شمرده می شود.
اصلاحیه سوم - ۱۷۹۱
هیچ سربازی نه در زمان صلح و نه در زمان جنگ بدون رضایت صاحبخانه در هیچ خانه ای مستقر نخواهد شد، مگر به ترتیبی که به موجب قانون معین کند.
اصلاحیه چهارم - ۱۷۹۱
حق امنیت جان، مسکن، اوراق و اسناد و [مصونیت] دارایی های مردم در برابر تفتیش و توقیف غیر موجه تضمین می شود و هیچ گونه حکم بازداشت اشخاص یا توقیف اموال صادر نمی شود، مگر بر پایۀ یک دلیل محتمل با سوگند یا اعلام رسمی، و محل مورد تفتیش و اشخاص یا اموالی که باید توقیف شود دقیقاً باید مشخص شود.
اصلاحیه پنجم - ۱۷۹۱
هیچ شخصی به سبب ارتکاب جرم سنگین یا جرم نامعین مسئول شناخته نخواهد شد، مگر براساس «کیفر خواست یا اعلام جرم» هیأت عالی منصفه، مگر در موارد مربوط به نیروهای زمینی، دریایی یا نیروهای شبه نظامی مردمی که عملاً در حال خدمت در زمان جنگ یا خطر عمومی باشند. هیچ کس برای یک جرم دوبار به حبس یا اعدام محکوم نخواهد شد. هیچ کس در هیچ مورد کیفری به ادای شهادت علیه خود مجبور و یا از زندگی، آزاد و دارایی خویش بدون طی مراحل قانونی لازم محروم نخواهد شد. اموال خصوصی بدون پرداخت غرامت عادلانه مورد استفادۀ عمومی قرار نخواهد گرفت.
اصلاحیه ششم - ۱۷۹۱
در کلیۀ دادرسی های کیفری، متهم از حقوق ذیل برخوردار خواهد بود: حق محاکمۀ سریع و علنی توسط هیأت منصفه بی طرفِ ایالت و منطقه ای که جرم در آن رخ داده است، منطقۀ مزبور را باید قانون از پیش تعیین کرده باشد؛ حق آگاهی از ماهیت و دلیل اتهام؛ حق مواجهه با شهودی که علیه او شهادت می دهند؛ حق احضار شهود به نفع خود؛ و حق داشتن وکیل برای دفاع از خود.
اصلاحیه هفتم - ۱۷۹۱
در دعاوی حقوق نانوشته، هنگامی که ارزش مسأله مورد اختلاف بیش از بیست دلار باشد، حق رسیدگی هیأت منصفه محفوظ خواهد بود و هر جرمی که هیأت منصفه مورد رسیدگی قرار دهد، در هیچ دادگاه دیگری در ایالات متحده به گونۀ دیگری دوباره مورد رسیدگی قرار نخواهد گرفت مگر براساس قواعد حقوق نانوشته.
اصلاحیه هشتم - ۱۷۹۱
اخذ وجه ضمان سنگین و جزای نقدی و یا اعمال مجازات ظالمانه یا غیر متعارف ممنوع می باشد.
اصلاحیه نهم - ۱۷۹۱
ذکر برخی حقوق در قانون اساسی به مفهوم نفی یا انکار سایر حقوقی که مردم کسب کرده اند، تعبیر نخواهد شد.
اصلاحیه دهم - ۱۷۹۱
اختیاراتی که به موجب قانون اساسی به ایالات متحده اعطا نگردیده و یا برای ایالت ها ممنوع نشده باشد، برای ایالت های ذی ربط، یا مردم محفوظ خواهد بود.
اصلاحیه یازدهم - ۱۷۹۸
دعاوی مبتنی بر قانون یا انصاف که شهروند یک ایالت یا شهروندان یا اتباع یک دولت خارجی علیه یکی از ایالت های ایالات متحده اقامه نمایند، در قوۀ قضاییۀ ایالات متحده مسموع نیست.
اصلاحیه دوازدهم- ۱۸۰۴
رأی دهندگان در ایالت های متبوع خود گرد هم آمده و با رأی مخفی، رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور را که حداقل یک نفرشان نباید از اهالی ایالت خود آنان باشد انتخاب می کنند. آنان باید در ورقه های رأی، نام شخصی را که به عنوان رئیس جمهور به او رأی داده اند و در ورقه جداگانه دیگری، نام شخصی را که به عنوان معاون رئیس جمهور به او رأی داده اند قید نمایند و سپس فهرستی جداگانه از اسامی کسانی را که به عنوان رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور رأی آورده اند همراه با سیاهۀ تعداد آرای هر یک تهیه و پس از امضاء و گواهی، ممهور و به مرکز حکومت ایالات متحده به عنوان رئیس مجلس سنا ارسال کنند. رئیس سنا در حضور اعضای سنا و مجلس نمایندگان همه تأییدیه ها را گشوده و سپس رأی ها شمارش می شوند. شخصی که تعداد بیشتری رأی را برای ریاست جمهوری به دست آورده باشد، به عنوان رئیس جمهور معرفی می شود، مشروط بر آنکه آرای اکثریتِ کلِ تعدادِ رأی دهندگانِ تعیین شده را به دست آورده باشد. چنانچه هیچ کس حائز چنین اکثریتی نباشد، در این صورت از میان کسانی که بیشترین تعداد آراء را دارا هستند ـ و در فهرست کسانی که به آنان به عنوان رئیس جمهورِ رأی داده شده است و تعدادشان از سه نفر تجاوز نکند ـ مجلس نمایندگان بی درنگ با رأی مخفی رئیس جمهور را انتخاب می کند. به هر حال در انتخاب رئیس جمهور، ایالت ها رأی می دهند و نمایندگی هر ایالت دارای یک رأی می باشد. حد نصاب لازم برای این منظور حضور عضو یا اعضای دو سوم ایالت ها می باشد و رأی اکثریت تمام ایالت ها برای یک انتخاب ضروری است. اگر مجلس نمایندگان هنگامی که حق انتخاب به آن تفویض می شود قبل از روز چهارم ماه مارس بعد، رئیس جمهور را انتخاب ننماید، همانند مواقع فوت یا سایر ناتوانی های مستمر رئیس جمهور به موجب قانون اساسی، معاون رئیس جمهور به جای رئیس جمهور انجام وظیفه خواهد کرد. فردی که بیشترین تعداد آراء را به عنوان معاون رئیس جمهور به دست آورده باشد، چنانچه تعداد آراء، معادل اکثریت کل تعداد رأی دهندگان تعیین شده باشد، وی معاون رئیس جمهور می شود و چنانچه هیچ فردی حائز چنین اکثریتی نباشد، مجلس سنا از میان دو نفر از دارندگان بیشترین تعداد رأی در فهرست، معاون رئیس جمهور را انتخاب می کند. حد نصاب لازم برای این منظور حضور دو سوم از کل تعداد نمایندگان سنا می باشد و اکثریت کل تعداد رأی برای یک انتخاب ضروری است. به هر حال شخصی که از نظر قانون اساسی برای مقام ریاست جمهوری فاقد صلاحیت باشد برای سمت معاونت ریاست جمهوری ایالات متحده نیز دارای صلاحیت نمی باشد.
اصلاحیه سیزدهم - ۱۸۶۵
بخش ۱
بردگی و کار اجباری جز به عنوان مجازاتِ جرمی که شخص طبق مقررات به آن محکوم شده باشد در ایالات متحده یا هر مکان دیگری در حوزۀ قضایی آنها وجود ندارد.
بخش ۲
کنگره قدرت اجرای این اصل را با تصویب قوانین مقتضی دارد.
اصلاحیه چهاردهم - ۱۸۶۸
بخش ۱
کلیۀ افرادی که در ایالات متحده متولد شده یا تابعیت ایالات متحده را کسب نموده اند و تابع صلاحیت قضایی آن هستند تبعۀ ایالات متحده و تبعۀ ایالت محل اقامتشان می باشند. هیچ ایالتی قانونی را وضع یا اعمال نخواهد کرد که امتیازات یا مصونیت های اتباع ایالات متحده را کاهش دهد و هیچ ایالتی کسی را بدون طی مراحل قانونی مقتضی از زندگی، آزادی، یا حق مالکیت و نیز از حمایت مساوی قانون در حوزۀ قضایی خود محروم نمی سازد.
بخش ۲
تعداد نمایندگان از میان ایالت های مختلف برحسب تعداد جمعیت آنها با احتساب کل تعداد افراد در هر ایالت، به جز سرخپوستان معاف از مالیات تعیین می گردند. ولی هرگاه در هر انتخاباتی برای گزینش هیأت انتخاب کنندگان رئیس جمهوری و معاون رئیس جمهور ایالات متحده، نمایندگان کنگره، مقامات اجرایی و قضایی یک ایالت با اعضای مجلس قانونگذاری مربوطه، حق رأی از افراد ذکور ۲۵ ساله ساکن چنین ایالتی که تبعۀ ایالات متحده باشد سلب گردد و یا به هر طریقی کاهش یابد، به جز به سبب شرکت در شورش یا سایر جرائم، تعداد نمایندگان به نسبت تعداد اتباع ذکور مزبور، به تعداد کل اتباع ذکور ۲۱ ساله در یک چنین ایالتی کاهش می یابد.
بخش ۳
شخصی که به عنوان یکی از مقامات ایالات متحده یا به عنوان عضو مجلس قانونگذاری ایالتی یا در مقام یک مسئول اجرایی یا قضایی ایالتی، برای حمایت از قانون اساسی ایالات متحده قبلاً سوگند ادا نموده باشد، ولی بعداً برعلیه خود ایالت شورش یا طغیان کند یا به دشمنان وابسته آن کمک و مساعدت نماید، نمی تواند سناتور یا نمایندۀ کنگره، یا عضو هیأت انتخاب کنندۀ رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور شود، یا هر گونه سمت کشوری و لشکری را در ایالات متحده یا در هر یک از ایالت ها تصدی نماید؛ با این حال کنگره می تواند با رأی دو سوم [اعضای] هر یک از مجلسین عدم صلاحیت مزبور را مرتفع نماید.
بخش ۴
اعتبار بدهی دولتی ایالات متحده که قانون مجاز شناخته است، از جمله بدهی های ناشی از پرداخت حقوق بازنشستگی و حقوق خدمات مربوط به سرکوب شورش یا طغیان، به قوت خود باقی است، اما ایالات متحده یا هیچ یک از ایالت ها هیچ نوع بدهی یا تعهدی را که برای کمک به شورش یا طغیان برضد ایالات متحده حاصل شود و یا هیچ گونه طلبی را بابت از دست دادن یا آزادسازی برده ای تقبل یا پرداخت نخواهد نمود، [بلکه] کلیۀ بدهی ها، تعهدات و مطالبات فوق غیرقانونی و بی اعتبار هستند.
بخش ۵
کنگره با وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال مفاد این اصل را دارد.
اصلاحیه پانزدهم - ۱۸۷۰
بخش ۱
ایالات متحده یا هر ایالت دیگر حق رأی شهروندان ایالات متحده را به سبب نژاد، رنگ یا شرایط سابق بردگی، نفی یا محدود نمی نماید.
بخش ۲
کنگره از طریق وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال مفاد این اصل را دارد.
اصلاحیه شانزدهم - ۱۹۱۳
کنگره قدرت وضع و وصول مالیات بر درآمد را از هر منبعی که حاصل شود، بدون تخصیص و تقسیم در میان ایالت های مختلف و بدون در نظر گرفتن هر گونه آمار جمعیتی یا سرشماری، دارد.
اصلاحیه هفدهم - ۱۹۱۳
سنای ایالات متحده مرکب از دو نماینده از هر ایالت می باشد که مردم هر ایالت [ایشان را] برای مدت شش سال انتخاب می کنند. هر عضو سنا دارای یک رأی است. انتخاب کنندگان هر ایالت باید از شرایط لازم برای انتخاب کنندگان ایالتی که مجلس آن ایالت بیشترین نماینده را دارد، برخوردار باشند.
هر گاه کرسی نمایندگی ایالتی در سنا خالی شود، مقام اجرایی ایالت مزبور فرمان انتخابات را برای تصدی کرسی های خالی صادر خواهد نمود، مشروط بر این که مجلس قانونگذاری هر ایالت بتواند به مسئولان اجرایی تابع خود اختیار دهد تا زمانی که مردم کرسی های خالی را از طریق انتخابات به شیوه ای که مجلس قانونگذاری ایالتی مقرر می کند، پر ننموده اند، افرادی را به طور موقت [به عنوان نماینده] منصوب کنند.
تفسیر اصلاحیۀ حاضر به نحوی نمی باشد که بر انتخاب یا دورۀ نمایندگی هر عضو سنا که قبل از تنفیذ اصلاحیه به عنوان بخشی از قانون اساسی برگزیده می شود، تأثیری بگذارد.
اصلاحیه هیجدهم - ۱۹۱۹
بخش ۱
یک سال پس از تصویب این اصل، تولید، فروش یا حمل و نقل مشروبات الکلی، اعم از وارد یا صادر کردن آنها، از ایالات متحده و کلیۀ نقاط واقع در حوزۀ قضایی آن، به منظور مصرف آشامیدنی، ممنوع می گردد.
بخش ۲
کنگره و ایالت ها برای اجرای اصل حاضر از طریق وضع قوانین مقتضی، دارای اختیار متقارن می باشند.
بخش ۳
اصل حاضر لازم الاجرا نمی باشد مگر اینکه ظرف هفت سال از تاریخی که کنگره آن را به هر یک از ایالت ها ارسال می کند، از سوی مجلسین قانونگذاری چندین ایالت، به ترتیب پیش بینی شده در قانون، به عنوان اصلاحیه قانون اساسی تصویب شود.
اصلاحیه نوزدهم - ۱۹۲۰
بخش ۱
[دولت] ایالات متحده یا هر یک از ایالت ها، حق رأی شهروندان ایالات متحده را به لحاظ جنسیت، نفی یا محدود نمی نماید.
بخش ۲
کنگره با وضع قوانین مقتضی قدرت اعمال این اصل را دارد.
اصلاحیه بیستم - ۱۹۳۳
بخش ۱
پایان دورۀ مأموریت رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور در ساعت ۱۲ ظهر روز بیستم ژانویه و دورۀ نمایندگی اعضای سنا و نمایندگان مجلس در ساعت ۱۲ ظهر روز سوم ژانویۀ سالی که دوره های مزبور ـ چنانچه اصل حاضر به تصویب نرسیده بود ـ پایان می پذیرفت، می باشد و از آن پس دورۀ جانشینان آنان آغاز می شود.
بخش ۲
کنگره حداقل یک بار در سال تشکیل جلسه می دهد و در صورتی که قانوناً روز خاصی را تعیین ننماید، جلسه مزبور در ساعت ۱۲ روز سوم ژانویه تشکیل می گردد.
بخش ۳
اگر در تاریخ تعیین شده برای آغاز دورۀ مأموریت ریاست جمهوری، رئیس جمهور منتخب فوت نماید، معاون منتخب وی رئیس جمهور می شود. چنانچه رئیس جمهور قبل از موعد مقرر برای آغاز دورۀه مأموریتش انتخاب نشده باشد و یا اگر رئیس جمهورِ منتخب حائز شرایط لازم نباشد، معاون منتخب تا زمانی که رئیس جمهور واجد شرایط انتخاب شود به عنوان رئیس جمهور انجام وظیفه می نماید. هر گاه رئیس جمهور منتخب و نیز معاون منتخب وی حائز شرایط لازم نباشند، کنگره می تواند به موجب قانون، شخص رئیس جمهور و نیز نحوۀ انتخاب وی را اعلام کند. شخص مزبور تا زمانی که رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور واجد شرایط شوند براساس قانون مذکور انجام وظیفه می نماید.
بخش ۴
برای موارد فوت هر یک از افرادی که مجلس نمایندگان می تواند در صورت برخوردار بودن از حق انتخاب، یک نفر را از میان آنان به عنوان رئیس جمهور انتخاب نماید، و برای موارد فوت هر یک از افرادی که مجلس سنا می تواند در صورت برخوردار بودن از حق انتخاب، یک نفر را از میان آنان به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب نماید، کنگره از طریق قانون پیش بینی های لازم را به عمل می آورد.
بخش ۵
بخشهای (۱ و ۲) در روز پانزدهم اکتبر پس از تاریخ تصویب این اصل لازم الاجرا می شوند.
بخش ۶
اصل حاضر لازم الاجرا نمی باشد مگر اینکه ظرف هفت سال از تاریخ ارسال آن، مجلسین قانونگذاری سه چهارم ایالت ها آن را به عنوان اصلاحیۀ قانون اساسی تصویب نمایند.
اصلاحیه بیست و یکم - ۱۹۳۳
بخش ۱
بدین وسیله اصل هجدهم اصلاحیه قانون اساسی ایالات متحده ملغی می گردد.
بخش ۲
حمل و نقل یا وارد کردن مشروبات الکلی به منظور استفاده یا تحویل آنها در هر ایالت، قلمرو، یا [مناطق] تحت تملک ایالات متحده، برخلاف قوانین آنها بدین وسیله ممنوع اعلام می گردد.
بخش ۳
اصل حاضر لازم الاجرا نمی باشد مگر این که ظرف هفت سال از تاریخی که کنگره آن را به ایالت ها ارسال می کند، از سوی مجامع چندین ایالت به ترتیبی که در قانون اساسی پیش بینی شده است، به عنوان اصلاحیه قانون اساسی تصویب شود.
اصلاحیه بیست و دوم - ۱۹۵۱
بخش ۱
هیچ کس بیش از دوبار به سمت ریاست جمهوری انتخاب نخواهد شد و شخصی که بیش از دو سال تصدی سمت ریاست جمهوری دوره ای را، که شخص دیگری به عنوان رئیس جمهور دورۀ مزبور انتخاب شده است به عهده داشته یا به عنوان کفیل ریاست جمهوری انجام وظیفه کرده باشد، نمی تواند بیش از یک بار به سمت ریاست جمهوری انتخاب گردد. اما اصل حاضر در مورد شخصی که در زمان پیشنهاد اصل توسط کنگره، رئیس جمهور باشد اعمال نخواهد شد و مانع از این نمی شود که شخصی که در طول مدت لازم الاجرا گردیدن این اصل در سمت ریاست جمهوری یا کفالت ریاست جمهوری است، بقیۀ دوره مزبور را در سمت خود باقی بماند.
بخش ۲
اصل حاضر لازم الاجرا نمی باشد مگر اینکه ظرف هفت سال از تاریخی که کنگره آن را به ایالت ها ارسال می کند، از سوی مجالس قانونگذاری سه چهارم ایالت ها، به عنوان اصلاحیۀ قانون اساسی تصویب شود.
اصلاحیه بیست و سوم - ۱۹۶۱
بخش ۱
حوزه ای که مقر حکومت ایالات متحده است باید به شیوۀ مورد نظرِ کنگره، تعدادی انتخاب کنندۀ رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور به تعداد کل سناتورها و نمایندگان مجاز حوزۀ مزبور در کنگره ـ در صورتی که ایالت باشد ـ تعیین نماید. ولی تعداد فوق نباید به هیچ وجه از تعداد انتخاب کنندگان کم جمعیت ترین ایالت ها بیش تر باشد؛ این تعداد بر کسانی که ایالت ها تعیین می کنند، افزوده می شود. اما آنان به منظور انتخاب رئیس جمهور و معاون وی، به عنوان انتخاب کنندگان منتخب یک ایالت محسوب می شوند و باید در حوزۀ مربوطه تشکیل جلسه داده و وظایف محوله را به موجب اصل دوازدهمِ اصلاحیه، به انجام برسانند.
بخش ۲
کنگره با وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال اصل حاضر را دارد.
اصلاحیه بیست و چهارم - ۱۹۶۴
بخش ۱
ایالات متحده یا هر یک از ایالت ها حق رأی شهروندان ایالات متحده را در هر انتخابات مقدماتی یا انتخابات ریاست جمهوری یا معاون ریاست جمهوری برای انتخاب کنندگان رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور یا برای سناتورها یا نمایندگان مجلس در کنگره به دلیل عدم پرداخت هر گونه مالیات سرانه یا مالیات های دیگر، نفی یا محدود نمی کند.
بخش ۲
کنگره با وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال اصل حاضر را دارد.
اصلاحیه بیست و پنجم - ۱۹۶۷
بخش ۱
در صورت عزل، فوت یا کناره گیری رئیس جمهور از سمت خود، معاون وی رئیس جمهور می شود.
بخش ۲
هرگاه سمت معاون ریاست جمهوری بلاتصدی شود، رئیس جمهور یک نفر را به عنوان معاون خود نامزد می نماید که در صورت تاییدِ رأی اکثریت مجالس قانونگذاری، سمت مزبور را عهده دار می شود.
بخش ۳
هرگاه رئیس جمهور طی اعلامیۀ کتبی به رئیس موقت سنا و رئیس مجلس نمایندگان اطلاع دهد که توان استفاده از اختیارات و انجام وظایف ریاست جمهوری را ندارد و تا زمانی که اعلامیه ای کتبی مبنی بر لغو اعلامیه پیشین ارسال ننماید، معاون وی به عنوان کفیل رئیس جمهور اختیارات و وظایف مزبور را عهده دار می شود.
بخش ۴
هرگاه معاون رئیس جمهور و اکثریتی متشکل از مقامات اصلی دستگاه های اجرایی یا هر مرجع دیگری که کنگره می تواند به موجب قانون پیش بینی نماید، طی اعلامیه ای کتبی به رئیس موقت سنا و رئیس مجلس نمایندگان اطلاع دهند که رئیس جمهور توان استفاده از اختیارات و انجام وظایف ریاست جمهوری را ندارد، معاون رئیس جمهور بی درنگ به عنوان کفیل ریاست جمهوری اختیارات و وظایف فوق را به عهده می گیرد.
از آن پس در صورتی که رئیس جمهور با اعلامیه ای کتبی به رئیس موقت سنا و رئیس مجلس نمایندگان اطلاع دهد که ناتوانی وی رفع شده است، می تواند اعمال اختیارات و انجام وظایف ریاست جمهوری را دوباره عهده دار گردد، مگر اینکه معاون رئیس جمهور و اکثریتی متشکل از مقامات اصلی بخش های اجرایی، یا مراجع دیگری که کنگره می تواند از طریق قانون پیش بینی کند ظرف چهار روز طی اعلامیه ای کتبی به رئیس موقت سنا و رئیس مجلس نمایندگان اطلاع دهند که رئیس جمهور توان استفاده از اختیارات و انجام وظایف ریاست جمهوری را ندارد. در این صورت، چنانچه کنگره جلسه رسمی نداشته باشد ظرف چهل و هشت ساعت تشکیل جلسه خواهد داد و در این مورد تصمیم گیری می کند. چنانچه کنگره ظرف بیست و یک روز پس از دریافت اعلامیه کتبی اخیر، یا در صورتی که جلسه رسمی نداشته باشد، ظرف بیست و یک روز پس از اینکه از کنگره خواسته می شود، تشکیل جلسه دهد و با دو سوم آرای هر دو مجلس تشخیص دهد که رئیس جمهور توان استفاده از اختیارات و انجام وظایف ریاست جمهوری را ندارد، معاون رئیس جمهور به عنوان کفیل وی انجام همان وظایف را به عهده می گیرد. در غیر این صورت رئیس جمهور اختیارات و وظایف خود را دوباره برعهده می گیرد.
اصلاحیه بیست و ششم - ۱۹۷۱
بخش ۱
ایالات متحده یا هر یک از ایالت ها حق رأی شهروندان ایالات متحده را که به سن هیجده سالگی یا بیشتر رسیده باشند، نفی یا محدود نمی کند.
بخش ۲
کنگره با وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال اصل حاضر را دارد.
اصلاحیه پیشنهادی قانون اساسی
بخش ۱
تساوی حقوق قانونی را ایالات متحده یا هیچ یک از ایالت ها براساس جنسیت [افراد] نفی یا محدود نمی کند.
بخش ۲
کنگره با وضع قوانین مقتضی، قدرت اعمال مفاد این اصل حاضر را دارد.
بخش ۳
این اصلاحیه دو سال پس از تاریخ تصویب لازم الاجرا می گردد.
اصلاحیه پیشنهادی قانون اساسی
بخش ۱
به منظور داشتن نماینده در کنگره، انتخاب رئیس جمهور و معاون وی و نیز برای اجرای اصل پنجم قانون اساسی حاضر، حوزۀ مقر حکومتی ایالات متحده به عنوان یک ایالت محسوب می شود.
بخش ۲
شهروندان حوزۀ مقر حکومتی به نحوی که کنگره مقرر می کند، حقوق و اختیارات محوله به موجب اصل حاضر را اعمال می کنند.
بخش ۳
بدین وسیله اصلاحیۀ بیست و سوم قانون اساسی ملغی می گردد.
بخش ۴
اصل حاضر لازم الاجرا نمی باشد مگر اینکه ظرف هفت سال از تاریخ ارسال آن توسط مجلس قانونگذاری در سه چهارم ایالت ها به عنوان اصلاحیه قانون اساسی تصویب گردد.
اشتراک گذاری:
