دولت های امضا کننده این پیمان بار دیگر بر پایبندی خود بر اهداف و اصول منشور ملل متحد تاکید کرده و تمایل خود را برای همزیستی با تمام ملت ها و دولت ها در صلح و آرامش اعلام می کنند.

این دولت ها مصمم به حراست از آزادی، میراث مشترک و تمدن ملت های خود که بر اساس اصول دموکراسی، آزادی فردی و حکوت قانون پایه گذاری شده است، می باشند. 

آنها تصمیم دارند تلاش های خود را برای دفاع دسته جمعی و حفاظت از صلح و امنیت متحد نمایند؛ بنابراین با پیمان آتلانتیک شمالی موافقت می کنند:

 

ماده ۱

همانطور که در منشور سازمان ملل متحد مورد اشاره واقع شده است، دولت های امضا کننده این پیمان نیز متعهد می شوند هرگونه مناقشه بین المللی را که ممکن است در آن نقش داشته باشند از طرق صلح آمیز حل و فصل نمایند، به شکلی که صلح و امنیت بین المللی و عدالت به خطر نیفتد؛ آنها متعهد می شوند در روابط بین خود از توسل به زور و یا تهدید به توسل به آن، به هر شکلی که مغایر با اهداف سازمان ملل متحد باشد خودداری نمایند.

 

ماده ۲

دولت ها در راستای توسعه روابط صلح آمیز و دوستانه بین المللی، از طریق تقویت نهادهای آزاد خود، فراهم ساختن درک بهتر از اصولی که این نهادها بر اساس آنها ایجاد شده اند و ایجاد شرایط ثبات و رفاه، همکاری خواهند کرد. آنها به سمت حذف تعارضات در سیاست های اقتصادی بین المللی خود حرکت کرده و زمینه های همکاری را در میان خود فراهم خواهند نمود.

 

ماده ۳

دولت ها به منظور دستیابی هرچه بیشتر به اهداف این پیمان، به صورت انفرادی یا مشترکاً، بوسیله خودیاری و کمک های متقابل به صورت مداوم و مؤثر، ظرفیت های فردی یا جمعی خود را حفظ کرده و توسعه می دهند تا در مقابل حملات مسلحانه مقاومت نمایند.  

 

ماده ۴

دولت ها هر زمان که تمامیت ارضی، استقلال سیاسی و امنیت خود را بنا به تشخیص خود در خطر دیدند، به مشورت با یکدیگر می پردازند.

 

ماده ۵

دولت ها توافق دارند که حمله ای مسلحانه علیه یک یا چندی از آنها در اروپا و امریکای شمالی، به معنای حمله ای علیه تمامی آنها تلقی خواهد شد و در نتیجه آنها موافقت می نمایند در صورتی که چنین حمله ای اتفاق افتد، هر یک از آنها، در راستای عمل به حق دفاع انفرادی یا دسته جمعی از خود بر اساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد، دولت یا دولت های مورد حمله قرار گرفته را از طریق اقدامات آنی، هرآنچه که ضروری می نماید، به صورت انفرادی یا به اتفاق دیگر دولت ها، همیاری نمایند تا امنیت را در منطقه آتلانتیک شمالی بازگردانده و برقرار نمایند که می تواند شامل استفاده از نیروهای مسلح نیز باشد.

هر گونه حمله مسلحانه و اقدامات اتخاذ شده در نتیجه آن فوراً به شورای امنیت گزارش خواهد شد. این اقدامات زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را جهت بازگرداندن و برقراری صلح و امنیت بین المللی اتخاذ نماید، متوقف می شود.

 

ماده ۶

در راستای ماده ۵، یک حمله مسلحانه به یکی از دولت ها، این موارد را در بر می گیرد:

در قلمرو هر یک از دولت ها در اروپا یا امریکای شمالی، در قلمرو الجزایر تحت حکومت فرانسه، در قلمرو یا در جزایری که تحت صلاحیت قانونی هر یک از دولت ها در منطقه آتلانتیک شمالی در شمال مدار رأس السرطان قرار می گیرند.

علیه نیروها، کشتی ها و یا هواپیماهای هر یک از دولت ها، زمانی که در این مناطق یا هر منطقه دیگری در اروپا که نیروهای تصرف کننده هر یک از این دولت ها در تاریخ لازم الاجرا شدن این پیمان مستقر هستند یا در دریای مدیترانه و یا منطقه آتلانتیک شمالی در شمال مدار رأس السرطان.

 

ماده ۷

این پیمان به هیچ وجه حقوق و الزامات ناشی از منشور ملل متحد آن دسته از دولت های امضا کننده عضو سازمان ملل متحد و مسئولیت اولیه شورای امنیت برای برقراری صلح و امنیت بین المللی را تحت تاثیر قرار نخواهد داد و نبایستی اینگونه تفسیر شود. 

 

ماده ۸

هر یک از دولت ها اعلام می دارند که هیچ یک از تعهدات بین المللی در حال اجرا بین آنها و دیگر امضا کنندگان و یا دولتی ثالث با مفاد این پیمان در تعارض نمی باشد و متعهد می شوند به هیچ تعهد بین المللی که در تعارض با پیمان حاضر باشد وارد نشوند.

 

ماده ۹

دولت ها بدین وسیله شورایی تأسیس می کنند که همه آنها در آن نمایندگانی خواهند داشت، تا مسائل مربوط به اجرای این پیمان را مورد توجه و رسیدگی قرار دهد. این شورا باید به نحوی سازماندهی شود تا بتواند در هر زمانی بلافاصله تشکیل جلسه دهد. این شورا ارکان دیگر مورد نیاز را تأسیس خواهد نمود؛ خصوصاً شورا فوراً یک کمیته دفاعی دایر خواهد کرد که اقدمات مقتضی جهت اجرای مواد ۳ و ۵ را توصیه می نماید.

 

ماده ۱۰

دولت ها ممکن است، به اتفاق آراء، از دیگر دولت های اروپایی دعوت کنند تا به منظور تقویت اصول این پیمان و همکاری در امنیت منطقه آتلانتیک شمالی به این پیمان ملحق شوند. هر دولتی که بدین نحو دعوت می شود، می تواند با تسلیم اسناد الحاق به دولت ایالات متحد امریکا به عضویت این پیمان در آید. دولت ایالات متحد امریکا دریافت این چنین سند الحاقی را به اطلاع تمامی دولت های عضو می رساند.

 

ماده ۱۱

بر اساس قانون اساسی هر یک از دولت ها، این معاهده تصویب خواهد شد و مفاد آن به اجرا خواهد رسید. اسناد تصویب باید هرچه زودتر به دولت ایالات متحد امریکا تسلیم شود که این دولت نیز دریافت هر یک از اسناد را به اطلاع دیگر امضا کنندگان خواهد رساند. این پیمان بین دولت هایی که آنرا به تصویب رسانده اند بلافاصله پس از تصویب اکثریت امضا کنندگان که شامل تصویب از سوی بلژیک، کانادا، فرانسه، لوکزامبورگ، هلند، انگلیس و ایالات متحد امریکا باشد، لازم الاجرا خواهد بود. این پیمان برای دیگر دولت ها، در همان تاریخ تسلیم اسناد تصویب لازم الاجرا خواهد بود.

 

ماده ۱۲

با گذشت ده سال از اجرای این پیمان، یا بعد از آن، در صورت درخواست هر یک از دولت ها، دولت ها به منظور تجدید نظر در پیمان با یکدیگر مشورت می نمایند و در این راستا به فاکتورهایی که صلح و امنیت را در منطقه آتلانتیک شمالی تحت تاثیر قرار می دهند، شامل گسترش ترتیبات جهانی و منطقه ای به منظور برقراری صلح و امنیت بین المللی بر اساس منشور سازمان ملل متحد، توجه می کنند.

 

ماده ۱۳

با گذشت بیست سال از اجرای این پیمان، هر یک از دولت های عضو می تواند پس از ارائه اعلامیه ای به دولت ایالات متحد امریکا از عضویت کناره گیری نماید که دولت امریکا نیز دریافت این اعلامیه را به اطلاع همه دولت های عضو می رساند.

 

ماده ۱۴

این پیمان که متون انگلیسی و فرانسه آن هر دو معتبر می باشند، نزد دولت امریکا سپرده می شود. حسب وظیفه، دولت امریکا نیز نسخه های مورد تأیید آن را برای دولت های امضا کننده پیمان می فرستد. 

 

* تعریف قلمروهایی که ماده ۵ به آنها اشاره دارد بوسیله ماده ۲ پروتکل الحاقی پیمان آتلانتیک شمالی در تاریخ ۲۲ اکتبر ۱۹۵۱ و در زمان الحاق یونان و ترکیه مورد تجدید نظر قرار گرفت.

* در ۱۶ ژانویه ۱۹۶۳، شورای آتلانتیک شمالی اعلام کرد که بندهای مربوط به الجزایر تحت حکومت فرانسه از تاریخ ۳ جولای ۱۹۶۲ قابل اجرا نبوده است.

* این پیمان در ۲۴ آگوست ۱۹۴۹، پس از تسلیم اسناد تصویب تمامی دولت های امضا کننده لازم الاجرا شد.

اشتراک گذاری:
منشور ملل متحداساسنامه دیوان بین المللی دادگستری
verification